२०४२ सालमा रोजगारीका लागि भारत गएका त्रिलोचन भट्टले भारतमा नेपालीहरूको दुःख सम्झेर प्रवासी राजनीति सुरु गरेका हुन् । २०४७साल जेठमा अखिल भारत नेपाली एकता समाजको साधारण सदस्यताबाट राजनीतिक यात्रासुरु गरेका भट्ट तत्कालीन सामन्ती राज्यव्यवस्थाका विरुद्ध विद्रोह रआफूले भोगेका समस्या अरू नेपाली युवाहरूले भोग्नु नपरोस् भनेर संघर्षमालागेका हुन् । त्रिलोचन स्व। पिता प्रसाद भट्ट र माता शारदादेवी भट्टकाकोखबाट २०२६ जेठ ७ गते केआईसिंह गाउँपालिका–६, फलेडी, डोटीमा जन्मेका हुन् ।उनले २०४८ साल असार ३ गते अखिल भारत नेपाली एकता समाजको मुम्बई एरियाकोषाध्यक्षको जिम्मेवारी पाए । २०४९ जेठ २५ गते नेकपा एकता केन्द्रकोपार्टी सदस्यता प्राप्त गरे ।२०५१–५२ मा आन्तरिक रूपले युद्धको तयारीका लागि प्रवासमा आर्थिक संकलन रव्यवस्थापनको जिम्मेवारीसमेत उनले सम्हाले । २०५१ वैशाख २ गते नेकपामाओवादीको इलाका सदस्य र २०५४ वैशाखमा अखिल भारत नेपाली एकता समाज नवौंमुम्बई नगर कमिटी कोषाध्यक्षको जिम्मेवारीसमेत पाए । २०५५ सालमा नेपालमायुवा संघको जिल्ला सदस्य बनेका थिए । त्यसैगरी २०५६ मा महाराष्ट्र राज्यकोकलाकार समूहमा आबद्ध भई सांस्कृतिक क्षेत्रमा संलग्न भए । २०५७ जेठ ५ गतेअखिल भारत नेपाली एकता समाज महाराष्ट्र समिति कोषाध्यक्षको जिम्मेवारीप्राप्त गरे ।२०५७ असार ५ गते नेकपा माओवादीको जिल्ला सदस्य भएपछि जागिर छाडेर पूर्णकालीन युद्धमा संलग्न भए । २०५८ सालमा नेपालमा संकटकाल लागेपछि भारत सरकारद्वारा एकता समाजलाई प्रतिबन्ध लगाएपछि गठित नेपाली जनअधिकार सुरक्षा समितिको राज्य संयोजकको जिम्मेवारी पनि सम्हाले । २०५९ सालमा पार्टी क्षेत्रीय ब्युरो सदस्य र २०६० मुम्बई जिल्ला पार्टी सेक्रेटरीको जिम्मेवारी पाएका भट्ट भारतमा चौकीदारदेखि सुदूरपश्चिम प्रदेशको मुख्यमन्त्री समेत बनेका छन् ।मुख्यमन्त्री त्रिलोचन भट्टको जीवनी अन्य प्रदेशका मुख्यमन्त्रीको भन्दा पृथक् छ । सामान्य परिवारमा जन्मेका मुख्यमन्त्री भट्ट प्रदेश ७ कोसमृद्धिका लागि निरन्तर अग्रसर छन् । उनले यहाँका युवालाई अन्यन्त्र देशमारोजगारीमा जानबाट रोक्न र प्रदेश समृद्धिका लागि विभिन्न नीति–नियम लागूगरेका छन् ।